کد مطلب:122442 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:256
حج و عبادت امام حسن
همچنان كه در روایات معتبر آمده، امام حسن مجتبی - سلام الله علیه - بیست بار پیاده به حج مشرف شده.
امام صادق (ع) می فرماید: ان الحسن بن علی، علیهماالسلام، حج خمسة و عشرین حجة ماشیا و قاسم لله ما له مرتین؛ همانا حسن بن علی (ع) بیست و پنج مرتبه با پای پیاده خانه ی خدا را زیارت كرد و دو مرتبه ثروتش را در راه خدا تقسیم نمود. [1] .
ذیل عنوان «سخاوت امام حسن» اخبار دیگری در این مورد گذشت و این بیست و پنج بار، در تاریخ خلفا و الصواعق ابن حجر و اخبار الدول قرمانی هم آمده، ولی ابن جوزی در تذكرة الخواص (ص 178)و ابن طلحه در مطالب السئول (ص 78) بیست بار گفته اند.
امام صادق (ع) می فرماید: پدرم از پدرش برای من حدیث نقل كرد كه حسن بن علی (ع) از همه ی اهل زمان خود عابدتر بوده و كسی به زهد او و به بی اعتناییش به دنیا به فضل آن بزرگوار نمی رسید. چون به حج می رفت پیاده می رفت و گاهی پابرهنه به راه می افتاد.
هر وقت مرگ را یاد می كرد می گریست و چون قبر را یاد می كرد گریه می كرد. وقتی به نماز می ایستاد مفصلهای بدنش می لرزید و هر وقت جنت و دوزخ را به یاد می آورد مضطرب
[ صفحه 141]
می گشت. دائم الذكر بود و در اوقات فراغت هم ذكر می گفت. [2] .
جناد می گوید: در آخرین ساعات عمر امام حسن به حضورش رسیدم. آثار سم در همه ی بدنش ظاهر شده و رنگ مباركش كبود گشته بود و داشت گریه می كرد. عرض كردم چرا گریه می كنی؟ فرمود: برای دو چیز: «لهول المطلع و فراق الأحبة»؛ وحشت موقت قیامت و جدایی دوستان!
امام صادق (ع) می فرماید: ان الحسن بن علی، علیهماالسلام، حج خمسة و عشرین حجة ماشیا و قاسم لله ما له مرتین؛ همانا حسن بن علی (ع) بیست و پنج مرتبه با پای پیاده خانه ی خدا را زیارت كرد و دو مرتبه ثروتش را در راه خدا تقسیم نمود. [1] .
ذیل عنوان «سخاوت امام حسن» اخبار دیگری در این مورد گذشت و این بیست و پنج بار، در تاریخ خلفا و الصواعق ابن حجر و اخبار الدول قرمانی هم آمده، ولی ابن جوزی در تذكرة الخواص (ص 178)و ابن طلحه در مطالب السئول (ص 78) بیست بار گفته اند.
امام صادق (ع) می فرماید: پدرم از پدرش برای من حدیث نقل كرد كه حسن بن علی (ع) از همه ی اهل زمان خود عابدتر بوده و كسی به زهد او و به بی اعتناییش به دنیا به فضل آن بزرگوار نمی رسید. چون به حج می رفت پیاده می رفت و گاهی پابرهنه به راه می افتاد.
هر وقت مرگ را یاد می كرد می گریست و چون قبر را یاد می كرد گریه می كرد. وقتی به نماز می ایستاد مفصلهای بدنش می لرزید و هر وقت جنت و دوزخ را به یاد می آورد مضطرب
[ صفحه 141]
می گشت. دائم الذكر بود و در اوقات فراغت هم ذكر می گفت. [2] .
جناد می گوید: در آخرین ساعات عمر امام حسن به حضورش رسیدم. آثار سم در همه ی بدنش ظاهر شده و رنگ مباركش كبود گشته بود و داشت گریه می كرد. عرض كردم چرا گریه می كنی؟ فرمود: برای دو چیز: «لهول المطلع و فراق الأحبة»؛ وحشت موقت قیامت و جدایی دوستان!
[1] بحار، ج 43، ص 332.
[2] همان.